KLEUREN IN WOORDEN 

Hieronder kun je een aantal teksten lezen die ik in mijn vroegere jaren geschreven heb. Deze teksten waren dan ook vaak het klankbord voor mijn schilderijen van toen.

Kun je met woorden alles zeggen

Eenmaal uitgesproken

Voelt het nog steeds niet voldaan

Je gebruikt de woorden , de zelfde woorden  maar bij ieder is het een ander verhaal

Klopt het niet meer met wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen

Ben ik beïnvloedbaar om mijn woorden  zodanig te veranderen als ik naar jou kijk

Verander ik mijn verhaal zodat het veilig voelt

In deze vorm van jou aanwezigheid

Terwijl in mijn wereld het heel anders voelt

Blote voetjes

Ren ren naar het licht

Vlucht vlucht uit het zicht

Blote voetjes

Laat al je geheimen achter in het donker

Kijk  niet om

Blote voetjes

Zonder richting

Blote voetjes

Ren ren naar het licht

Op zoek naar een nieuw gezicht

Dromen

Dromen trekken mij aan mijn haren

Stoppen mij in een verhitte ruimte

Trekken alles uit mijn lijf

Slingeren mij heen  en weer

Mijn lichaam buigt in alle vormen

Kaatst hard tegen alle kanten van het bestaan

Tegen muren van emoties

Schaaft mijn vel van mijn vlees

Tot op het bot verscheurd

Alles doet pijn

Zeurt aan mijn lijf

Maar in het echt

Is van dit alles niets zichtbaar

Mijn vel , mijn vlees alles zit er nog

Mijn haren in het gareel

Daar sta ik dan

Gewoon een mensje

Tussen alle andere mensen

Helemaal heel

Nooit verscheurd

Een onrustig hart doet mijn nachtrust verstoren

Breekt in op mijn slaap

Steelt mijn dromen

En laat mij met een geroofd lichaam achter

Rusteloos

Enkele gedachten herhalen

En herhalen

En herhalen

Tot zodanig besef dat ze zich herhalen

Tot ergernis

De regen drupt geïrriteerd op het dak

Druppels die vallen ..

Aarde raken en weer opspringen

Weer vallen  … aarde raken

En weer opspringen

Ook zij lijken de rust niet te kunnen vinden

Is deze nacht

De donkere waan van de dag ?

In de ban van de herhaling

Keer op keer

Keer op keer

Ga liggen

Ga slapen

Keer terug lieve rust

En doe je ogen dicht

Geborgen in de vormen van jou lichaam

Ben ik bijna onzichtbaar

Leg mijn emoties als kameleon op de kleuren van jou huid

En laat ze verdwijnen

Voor hen die ze willen breken

Gevallen in een bed met doorns

Gewandeld door een veld met rozen

Van af de verte zo’n mooi gezicht

Eenmaal dichterbij was het zicht niet veranderd

Adembenemend

Alleen de doorns waren groter dan ik dacht

Staken diep in mijn huid

Bijna alsof ze fluisterden  “ga nog niet weg”

Waarom heeft een bloem zo mooi

Een veld vol liefde

Nou in godsnaam zulke doorns

Hoe zal de toekomst verlopen

Of ren hij hard voor ons weg

Is er een toekomst

En kan hij lopen

Blijft hij gewoon weg

Wat zal jij doen  met de toekomst

Wat zal de toekomst met jou doen

Wat moet ik doen

Voordat de toekomst er eindelijk is

Moet ik weg gaan

Terug komen als hij er is

En als hij niet komt…

Ook maar weg blijven

Hou van mij

Een beetje van alles in mij

Mijn hart gekneusd

Mijn ziel verscheurd

En mijn lichaam gebroken

Hou alsjeblieft een beetje van mij

Van alles  in mij

Ik hoor een donder in de verte

Een hartklopping met lage slag

Het komt van diep vanbinnen

Een onbekend ritme

Want een vechtend hart kent geen rust

Een donkere bittere plaats

Gerechtigheid zo verdwaald

Hart wees sterk

Een gids

Als mijn ogen mochten dimmen

Wanneer oren doof worden

Van de stille woorden

Ik stik in deze dikke lucht

Ligt zwaar op mijn longen

Loden angst

Voor de woorden van morgen

Ik zal je stoppen

Zodra je ze wil uitspreken

Ik hoef ze niet meer te horen

En al zeker niet meer te proeven

De smaak zit namelijk nog steeds in mijn mond

Laat mij maar praten

Praten met pen en papier

Laat mij maar zwijgen

Schreeuwen tegen de witte achtergrond

Vloeken tegen de lijnen

Die als wetten  ’t geheel in positie houden

Laat mij maar praten

Fluisteren met pen en papier

Hier mag ik zijn  wie ik werkelijk ben

Een wereld van niemand

Zelf in te richten met inkt

En niemand zegt dat hij of zij er woont

Laat mij maar wonen

In mijn wereld van schrijven

En praten met pen en papier

Tijd

Wat is het toch altijd met tijd ?

Waarom is tijd toch altijd zo’n ontastbaar iets, waar je nooit omheen kunt

Tenminste zo voelt het vaak

Is het wel tijd dat wonden heelt?

Of doet tijd het langzaam vergeten ?

Omdat tijd andere  dingen opslokt die het andere naar achteren duwen en het verse gevoel naar voren plaatst

En zo je rugzak langzaam aan het vullen is

Komt tijd komt raad

Tijd is niet iets wat raad geeft

Tijd is ontastbaar

Het is de wil dingen onder ogen te zien

De kracht te hebben  om het aan te gaan

De tijd tikt gewoon door … tik tak , tik tak

En als je niets doet met de dingen in je leven

Zal tijd je grootste vijand zijn

Want op den duur komt alles weer terug met de tijd die je toen voorbij liet gaan om de wonden te helen

Of om de raad die je nooit gevonden hebt

Eenmaal terug is de hamer slag verdubbeld

Tijd … vijand of vriend?

Bedenk jij het maar

Mijn gezicht in één positie

Laat het niet vertrekken

Door de emoties die mij bespelen als een pop

Laat de glimlach meer staan

Want daar kunnen mensen het meeste mee

Voelen ze zich niet aangevallen

Bedreigd

Geïrriteerd

Gekwetst in mijn eigen emotie

Mijn hoofd is zwaar

Mijn ogen branden in mijn gezicht

Een klap en ik stond meteen weer stil

Mijn motor lijkt wel stuk

Maar over een paar dagen loopt hij weer als van oudst

Ik merk wel dat hij steeds sneller breekt

Stuk gaat en langer niet meer loopt

Mijn hoofd valt bijna van mijn schouders

Zo zwaar

Terwijl mijn hand hem ondersteund

Als een oud opaatje die je een arm geeft

Mijn ogen rood van het kijken

Van het turen in de wind

Ze zijn droog

De wind nam alles mee

De regen maakte het donker en nat

Op deze kille avond

Slenterend op straat

Iedereen slaapt

Behalve de maan

Schemering

Verlicht de druppels op mijn gezicht

Kleine diamantjes

Dansend

Rennend in dit licht

De wind bedekt mij met een deken van lucht

Terwijl de regen verandert in een silhouet

En zo een eindje met mij mee slentert

In deze kille nacht

Moet ik gaan schrijven over woorden

Over de stiltes in mijn hoofd

Zou je daar iets over willen  weten

Of zal het je verstikken

Als je zult voelen wat woorden kunnen doen

Wat mijn lichaam kan afgeven

Zul jij vinden dat ik zeur

Omdat het jou verstikt

Omdat het misschien ook mij verstikt

Omdat ik vergeten ben om tussendoor adem te halen

Morgen zul je komen

En zul je mijn bloemenvelden leeg plukken

Morgen zul je komen

En morgen zul je anders bij me weg gaan

Weggaan met een bos bloemen

Mijn bloemen

Ooit was ik een vlinder

Opzoek naar jou

Ooit was ik jou

Opzoek naar die vlinder

Elkaar gevonden

Kunnen we niet samen zijn

Ooit waren we samen

Maar steeds opzoek naar die vlinder

Op mijn bed daar zit ik

Op een eiland zelf gecreëerd

Alle bootjes zijn weg

Jij  nam het laatste en ging ook

Een einde varen ?

Op mijn bed daar zit ik

Stilletjes in de mist ..

Het water heeft kringen om mijn bed gevormd

Kringen van jou wegvaren

Ik zit op mijn bed

In de ochtend douw

Ik hou van jou

Maar hoeveel moet je van iemand houden

Zodat die gene het ook ziet

Waarom wil ik je zo graag aanraken

als mijn vingertoppen brandwonden op jou lichaam achterlaten

Waarom wil ik jou lichaam tegen de mijne voelen

Als ik weet dat mijn lichaam jou verpletterd

Misschien is het goed dat iedereen gaan varen is

En ik hier in mijn eentje op dit eiland zit

Mijn armen zijn koud

Mijn borsten warm

Mijn rug ijzig

En mijn buik ..

Die is lauw

Raak ik onderkoeld ?

Is dit de tijd dat je gaat bevriezen

Zoveel liefde

Ik alleen op een eiland

Jij bent naar je eigen eiland gaan varen

En ik wou nog wel zoveel van je houden

Maar weg ben je

De adem die ik uitadem is te dik voor jou

Je stikt er bijna in

Misschien moet ik een hoekje bouwen

Mijn lichaam meeslepen

Mijn hart oprapen

Mijn ziel vangen

En me daar gaan verstoppen

Ik moet door ademen

En geloven

Zoveel liefde voor jou

Zoveel liefde

Waar moet ik heen met al die liefde

Het verlangen naar jou

Die gedachten laten mijn haren overeind staan

Alsof ze nooit meer willen gaan liggen

Waarom voel ik mij alleen als jij er niet bent

Kut eiland

Misschien moet ik in plaats van een hoekje een bootje bouwen

Misschien moet ik ook gaan varen

Ver weg varen

Naar een eiland in de zon

Op mijn bed daar zit ik

Stilletjes in de mist

Al mijn liefde voor jou is om mij heen gevallen